گــر دست دهد ز مغز گنــدم نانی و ز می دو منی ز گوسفندی رانی
با لاله رخــی و گوشـه بسـتانی عیشی بود آن نه حد هر سلطانی
تا زهره و مه در آسمان گشت پدید بــهتر ز مـی ناب کسی هیچ ندید
من در عجبم ز میفروشان کایشان به زانکه فروشند چه خواهند خرید
گویند بهشت و حور و کوثر باشد جوی می و شیر و شهد و شکر باشد
پر کن قدح باده و بر دستم نــــه نـقدی ز هـــــــزار نسیه بـــــهتر باشد